Каханне, залатое каханне... 
Я стаю, пахіліўшы чало. 
Не спаткаў я цябе пры кургане, 
Не сустрэў у завейных палёў. 

Ты сама да мяне, маладога, 
Прыгарнулася сэрцам сваім. 
Усміхаліся далі, разлогі, 
Усміхалася радасць у сінь. 

Прыпеў: 
Ой, ты, Стася, смуглявая Стася, 
Што далей? Ты ў ветра спытайся! 
Ой ты, Стася, смуглявая Стася, 
Пакахаў, як ніхто, пакахаў! 

А песні, сонцавейныя песні 
Разліваліся ўсплёскамі хваль. 
Яны сэрца каханне разнеслі, 
Яны з сэрцам памчаліся ўдаль. 

У гэты вечар самоты не песціў, 
Найшчаслівейшы быў між людзей. 
Ціха зоры смяяліся ў вецці, 
Я на іх задумённа глядзеў. 

Прыпеў.

Застануся з табою, красуня
Я не ведаў ўтехі ў жыцці
Мне расслухаць хацелася ў шуме
Аб чым ліст да ліста шапаціць
Пройгрыш.

Прыпеў.