Ой, Лявоніха, Лявоніха мая! 
Спамяну цябе ласкавым словам я, - 
Чорны пух тваіх загнутых брывянят, 
Вочы яркія, вясёлы іх пагляд; 
Спамяну тваю рухавую пастаць, 
Спамяну, як ты умела цалаваць. 

Ой, Лявоніха, Лявоніха мая! 
Ты пяяла галасней ад салаўя, 
Ты была заўсёды першай у танку - 
І ў "Мяцеліцы", і ў "Юрцы", і ў "Бычку"; 
А калі ты жаці станеш свой загон, 
Аж дзівуецца нядбайліца Лявон. 

Ой, Лявоніха, Лявоніха мая! 
У цябе палова вёскі - кумаўя. 
Знала ты, як запрасіць, пачаставаць, 
І дарэчы слова добрае сказаць, 
І разважыць, і у смутку звесяліць, 
А часамі - і да сэрца прытуліць. 

Ой, Лявоніха, Лявоніха мая! 
Дай жа бог табе даўжэйшага жыцця, 
Дай на свеце сумным радасна пражыць, 
Усіх вакол, як весяліла, весяліць. 
Хай ніколі не забуду цябе я. 
Ой, Лявоніха, Лявоніха мая!