1.За зялёным гаем сонейка ўставала, 
А дзяўчына ў хату хлопца не пускала. 
Хлопца не пускала, косы заплятала, 
На яго ўгаворы весела казала:
Прыпеу:
Ой, бяда ты мая,
Хлопец чарнавокі,
Я цябе не пушчу,
Бо маці далека.

2.Узнялося сонца над сялом, над хатай,
Не ідзе дадому хлопец той упарты. 
Ой, не быу бы ўпарты, каб не закахаўся, 
Зжалілася дзеўка, як прыбрала ў хаце.
Прыпеу:
Ой, бяда ты мая,
Хлопец сарамлівы,
Kалi хочаш, заходзь—
Толькі на хвіліну.

3.За зялёным гаем сонейка прапала, 
А краса-дзяўчына як не заўважала. 
Як не заўважала, хлопца абдымала, 
Каб не чулі й сцены, любаму шаптала:
Прыпеў:
Ой, бяда ты мая, ды не вінаваты. 
Не хачу адпускаць я цябе да хаты.