Каля млына, каля млына, расцьвіла каліна,
 там дзяўчына ваду брала, сама чарнабрыва. 

 Яна брала, яна брала, яшчэ набірала,
 Адна дочка ў маці была - да і та гора знала.

 Пусьці, маці, пагуляці, я не забаруся,
 Як запяе першы певень, я дамоў вярнуся.

 Пяе певень, пяе другі, шчэ й кура сакоча...
 Кліча маці вячэраці, а дачка ня хоча.

 Ой, вячэрай, мая маці, калі наварыла,
 Мне сягоння, мая маці, вячэра ня міла.

 Ой пайду я ў лес па дровы, ой, гора мне, гора,
 Не пайду я за старога - барадою коле.

 А пайду я за такога, што ня мае вуса, 
 Ён на мяне кіўне, моргне, а я засьмяюся!

 Каля млына, каля млына, расцьвіла каліна,
 Там дзяўчына ваду брала, сама чарнабрыван на мяне кіўне, моргне, а я засьмяюся!

 Каля млына, каля млына, расцьвіла каліна,
 Там дзяўчына ваду брала, сама чарнабрыва.