Птушкi ў вырай ляцяць не пакiнуўшы ў гнёздах нiкога, 
 У знямелых лясах ападае лiсцё да вясны, 
 Гэта наша пара, нас паклiкала з дому дарога, 
 А матулям пра нас будуць снiцца бясконцыя сны. 
  
Прыпеў:
 Узняўся над лесам свiтанак крылаты 
 I зорка ўпала, як кропля з вясла. 
 Там кружыцца бусел над роднаю хатай, 
 Чакае матуля мая. 

 Ад крынiчнай вады на губах застаецца гарчынка, 
 На суровай мяжы падае нам удача руку. 
 З краю ў край над зямлёй праплывае, плыве аблачынка, 
 Як хусцінка плыве, што ўпусцiла матуля ў раку.
 
Прыпеў: