Ад родных нiв, ад роднай хаты 
У панскi двор дзеля красы 
Яны, бяздольныя, узяты 
Ткаць залатыя паясы. 

Цямнее край зубчаты бора... 
I тчэ, забывшыся, рука 
Замiж пярсiдзкага вузора 
Цьвяток радзiмы васiлька. 

I цягам долгiя часiны, 
Дзявочыя забывшы сны, 
Свае шырокiя тканiны 
На лад пярсiдзкi ткуць яны. 

Цямнее край зубчаты бора... 
I тчэ, забывшыся, рука 
Замiж пярсiдзкага вузора 
Цьвяток радзiмы васiлька.