А Лявонiху Лявон палюбiў, 
 Лявонiсе чаравiчкi купiў; 
 Лявонiха, душа ласкавая, 
 Чаравiчкамi паляскiвала. 

 Як я молада ў матулькi жыла, 
 Як вiшэнька у садочку цвiла, 
 Цвiла, цвiла да пацвiтывала, 
 З малайцамi ды пагулiвала. 

 Ой, Лявонiха, Лявонiха мая, 
 Ты такою прыгажуняй не была. 
 Як збяромся мы у свята пагуляць, 
 Нам Лявонiхi свёй не пазнаць. 

 Ах Лявонiха, Лявонiха мая, 
 Ты сягоння, нiбы ружа, расцвiла, - 
 Расцвiла буйнымi кветкамi 
 З добрым мужам ды i з дзеткамi.

 Ой, згубiла мяне мамачка мая, 
 Што за цябе мяне замуж аддала, 
 Ой, чаму-ж цябе пярун не забiў, 
 Як ты мяне маладую палюбiў. 

 Лявонiха, Лявонiха мая! 
 Нехай цябе любiць чорт, ды не я, 
 А дзе-ж тыя кавалёчкi жывуць, 
 Што новыя тапарочкi куюць? 

 Куюць, куюць ды пазванываюць, 
 Нашых дзевачак падманываюць. 
 Куюць, куюць ды пазванываюць, 
 Нашых дзевачак падманываюць. 

 Ай, Лявонiха, Лявонiха мая, 
 Несалёную капусту дала, 
 А Лявона дык i чорт не бярэць: 
 Несалёную капусту жарэць. 

 А Лявонiха не жонка была, 
 Нямытую мне кашульку дала, 
 Нямытую, некачаную. 
 У суседа пазычаную.