На гнядым звiнела срэбраная збруя,
Бiў ён капытамi ў прадчуваннi сеч.
Дзеўчына-красуння ў дарогу злую
Хлопцу маладому падавала меч.

Любы мой, харошы, сокал мой адважны,
Ад варожай зграi баранi наш край.
Будзе мне трывожна, будзе мне i страшна,
Будзеш ты мне снiцца, родны мой, бывай.

Баранi сцяжынкi, там, дзе мы хадзiлi,
Дзе спявала наша зорная вясна.
Баранi каханне, баранi Радзiму,
Баранi Святую, ў нас яна адна!

Стрэлы хмарай чорнай засланялi сонца,
Чырванела рэчка ад крывi людской.
Бiтва на Нямiзе на Святую Троiцу
Апякла нам сэрца жудаснай бядой.

На гнядым звiнела срэбраная збруя,
Бiў ён капытамi ў прадчуваннi сеч.
Дзеўчына-красуння ў дарогу злую
Хлопцу маладому падавала меч…