Гаю мой, не кліч пад каліны цвет
Да крынічных вод, светлых, як вясна.
Там яе няма, паляцела ў свет,
Наша рэчанька высахла да дна.
Там яе няма, паляцела ў свет,
Наша рэчанька высахла да дна.

Паляцела ў свет, русакосая,
Стан рАбінавы, вочы – сінь азёр,
Не спяе ўжо мне мілым голасам
Пра дзівосны край вузіх ценні зор.
Не спяе ўжо мне мілым голасам
Пра дзівосны край ву зіх ценні зор.

Гаю мой, не кліч наш шчаслівы смех,
Касавіцаю весела ў лугах.
Там яе няма, паляцела ў свет,
Наш мядовы луг палыном прапах.
Там яе няма, паляцела ў свет,
Наш мядовы луг палыном прапах.

Гаю мой, не кліч пад каліны цвет
Да крынічных вод, свтлых, як вясна.
Там яе няма, паляцела ў свет,
Наша рэчанька высахла да дна.
Там яе няма, паляцела ў свет,
Наша рэчанька высахла да дна.